O książce: 2007 / Leonid Iwanowicz Dobychin - utalentowany i niezwykły prozaik początku XX wieku, dosłownie „polowany” przez partyjną krytykę - za bardzo różnił się od pisarzy, którzy śpiewali komunizm. Dobyczin pisał o najzwyklejszych ludziach, zajętych nie rewolucją światową, ale własnym życiem, którzy płakali i śmiali się, cieszyli się małymi radościami życia i denerwowali drobnymi codziennymi problemami, żyli i umierali.